Ponieważ 90% kamieni nerkowych jest samoistnie wydalanych z organizmu w ciągu 3-6 tygodni, lekarz prawdopodobnie zaleci ci na początku picie dużych ilości wody-co najmniej 1,5 litra dziennie – oraz leki przeciwbólowe, np. aspirynę lub paracetamol. Gorące okłady pomogą złagodzić dolegliwości. Lekarz może poprosić cię, abyś oddawał mocz przez sito, na którym pozostaną kamienie, dzięki czemu możliwa będzie ich analiza. Gdy znany już będzie chemiczny skład kamieni, lekarz zaleci odpowiednie leki i dietę, które zapobiegną nawrotowi choroby. Większość kamieni zbudowana jest ze szczawianów wapnia, ich tworzeniu zapobiega stosowanie diuretyków tiazydowych.
Leczenie chirurgiczne konieczne jest w przypadku powikłań: zakażenia układu moczowego, blokady moczowodu. W zależności od rodzaju kamienia i jego wielkości, lokalizacji stosowany jest konwencjonalny zabieg operacyjny lub, częściej, endoskopowe usunięcie kamienia. Chirurg za pomocą specjalnego narzędzia dostaje się przez cewkę moczową do pęcherza lub moczowodu i wyciąga kamień lub kruszy go na drobne części wiązką promieni laserowych lub ultradźwiękami. Kamienie zaklinowane w miedniczce nerkowej usuwane są instrumentem wprowadzonym do organizmu chorego przez niewielkie nacięcie w okolicy lędźwiowej. Nowa niechirurgiczna metoda leczenia – litotrypsja – wykorzystuje do kruszenia kamieni nerkowych energię fal, których źródło znajduje się poza organizmem chorego.
Lekarze medycyny chińskiej przepisują niekiedy owoce oskomianu pospolitego, czyli karamboli (Averrhoa carambola) dla uśmierzenia bólu i pobudzenia oddawania moczu. Włóż do rondelka 3 świeże owoce i 2 łyżeczki miodu. Gotuj owoce do miękkości, następnie zjedz razem z sokiem. Powtarzaj codziennie, póki kamień nie wyjdzie, a bóle nie ustąpią.
ZAPOBIEGANIE
Istnieje wiele sposobów zapobiegania nawrotom kamicy nerkowej. Zawsze jednak trzeba skonsultować się z lekarzem; skład chemiczny kamieni może determinować sposób profilaktyki.
♦ Wypijaj codziennie przynajmniej 1,5 litra płynów; więcej – w upalne dni.
♦ Unikaj lub ograniczaj spożywanie pokarmów bogatych w szczawian wapnia (czekolada, seler, winogrona, pieprz, fasola, truskawki, szpinak, szparagi, buraki, czarna herbata). Być może powinieneś ograniczyć spożycie wapnia, ale nie rób tego bez porozumienia z lekarzem.
♦ Zażywaj witaminę B6 w dawce 10 mg dziennie oraz 300 mg magnezu, gdyż zmniejszają one tworzenie szczawianów.
♦ Unikaj potraw zawierających dużo kwasu moczowego: sardynek, podrobów i drożdży.
♦ Zredukuj ilość kwasu moczowego w pożywieniu, stosując dietę niskobiałkową.
♦ Unikaj środków zobojętniających kwas żołądkowy, które są zwykle bogate w wapń.
♦ Ogranicz spożycie soli kuchennej do 3 gramów na dzień; większe ilości soli mogą powodować wzrost stężenia szczawianu wapnia w moczu.
♦ Nie stosuj suplementacji witaminy D, gdyż to również może zwiększyć poziom szczawianu wapnia.