Niektóre badania wskazują na rolę czynników genetycznych warunkujących predyspozycje do zachorowania na jadłowstręt. Jednak większość naukowców uważa, że o rozwoju choroby decydują czynniki natury psychologicznej. Osoby chorujące na jadłowstręt charakteryzuje zwykle niska samoocena i przekonanie o tym, że nie są warte miłości. W okresie dojrzewania takiemu nastawieniu sprzyjają czynniki kulturowe gloryfikujące szczupłą sylwetkę, napięcia i konflikty w rodzinie, a także proces dojrzewania płciowego dziewcząt. Głodzenie się chorych wydaje się próbą uzyskania kontroli naci własnym życiem: nie tylko nad wyglądem, ale także nad dojrzewaniem i seksualnością.
Zazwyczaj o chorobie świadczy wychudzenie, dla którego nie ma innego oczywistego wytłumaczenia poza głodzeniem się. W celu wykluczenia innych przyczyn wychudzenia, a jednocześnie wykazania zaburzeń charakterystycznych dla jadłowstrętu (zaburzenia hormonalne, niedobór cynku, potasu oraz kwasów tłuszczowych) wykonuje się badania laboratoryjne krwi i moczu. Niedobór cynku jest bardzo charakterystyczny dla jadłowstrętu, szczególnie u głodzących się wegetarianek, i może być przyczyną zahamowania wzrostu i dojrzewania. Z drugiej strony, niedostateczna ilość cynku w organizmie może być jedną z przyczyn jadłowstrętu.